Waar is mijn geld naar toe? Dat is de vraag die veel gedupeerden zich stellen bij de faling van een bedrijf.

Een bedrijf leiden is een zeer moeilijke evenwichtsoefening die afhangt van veel meer dan alleen vraag, aanbod, aankoop, verkoop, variabele kosten en vasten kosten.

Een groot deel van het succes van een bedrijf hangt van onze eigen politiek alsook soms de geopolitieke situatie in de wereld.

Maar als het fout loopt en zeker bij grotere bedrijven met veel gedupeerden lopen vooral de politici vol de vinger te wijzen in de richting van de ondernemers.

Dat het beleid van de politieker ervoor zorgt dat een bedrijf niet langer competitief is daar spreken ze nooit over, dat een ondernemer de boeken moet neerleggen omdat de belastingen te hoog zijn, de loonlasten niet langer draagbaar zijn of dat soms de regels veranderen waardoor producten niet langer verkocht kunnen worden, daar horen we de politiek nooit over spreken.

Where did my money go?

Neem de sector van de zonnepanelen, de hemel in geprezen door de groenen, miljarden aan subsidies uitgegeven die de sector omhoogtrekt om vervolgens wat later de subsidies weer af te schaffen waardoor de verkoop van zonnepanelen gewoon is stilgevallen.

Of de bouwsector in het algemeen.

Vanaf 2023 is de renovatieplicht ingevoerd waardoor iedereen die een huis kocht vanaf 2023 plots amper 60 maanden of te wel 5 jaar de tijd krijgt om alles te verbouwen.

Onze politici hielden compleet geen rekening met hoe die markt eruitzag.

Dat de meerderheid van die oude vervallen huizen vanaf 100.000 euro gekocht worden door jonge kopers en of mensen met een zeer beperkt budget waardoor ze amper de lening krijgen om het huis te kopen waardoor de niets meer kunnen bij lenen en waardoor ze zelf 1.000 euro per maand uit eigen zak moeten toveren om hun renovatie te voldoen en dit boven op de andere vaste kosten zoals de lening van de net aangekochte woning, geen enkele politieker die er rekening mee heeft gehouden.

Gevolg, mensen maken de rekening en besluiten zo een woning niet te kopen en wie ze wel kocht gaat op zoek naar de absoluut laagste prijs waardoor bedrijven in hun eigen vingers moeten snijden willen ze nog kunnen verkopen.

Of neem de auto-industrie die aan het leegbloeden is.

Door strengere milieuregels kunnen de autoconstructeurs niet langer voldoen en moeten ze starten met elektrische wagens die de particuliere markt niet wil.

Terwijl onze overheid de grenzen openzetten voor goedkope en vaak van slechte kwaliteitswagens vanuit China, een communistisch land dat zijn industrie tot 90% subsidies geeft, geen vakbonden heeft en dus ook geen sociale zekerheden kent, een land waar tot op heden nog steeds meer dan 2.000.000 slaven aan het werk zijn in werkkampen.

Een land dat geen enkel respect heeft voor het milieu of klimaat, zijn rivieren vervuilt en chemicaliën de lucht in schiet om het te laten regenen.

En daar moeten wij als ondernemers het dan tegenop nemen.

Wij die leven in een land waar we tot 70% belast zijn, je niet langer ongestraft in de sloot mag gaan plassen, waar meer werklozen leven van een uitkering dan dat er mensen zijn die werken, waar de vakbonden meermaals per maand het werk neerleggen omwille van elk klein ongenoegen, waar geld verdienen verboden en de overheid de mensen de werkloosheid in pest.

Dus beste gedupeerde.

Vraag eens aan de overheid wat zij met uw geld hebben gedaan.

Want veel ondernemers die vandaag in faling gaan, gaan in faling omwille van factoren waaraan ze niets kunnen doen.

Ze gaan failliet omdat de consument Chinese prijzen wil aan Europese kwaliteit en service.

En dat zou perfect mogelijk zijn moesten ook wij hier in Europa werkkampen hebben waar miljoenen mensen gedwongen worden om gratis te werken.

Dat is de realiteit wanneer u vraagt waar is mijn geld naartoe.

En toegegeven dat er soms onbekwame en of malafide ondernemers tussen zitten, maar die zijn absoluut in de minderheid.

Maar de grote meerderheid van zelfstandige ondernemers zijn hardwerkende mensen met het hart op de juiste plaats, mensen die niet alleen zichzelf willen verbeteren maar ook hun medemensen door hun werk te geven en een loon te betalen, zodat ook zijzelf hun gezin kunnen ondersteunen.

Kijk maar een na naar wie het overgebleven geld gaat wanneer een bedrijf over de kop gaat.

Als eerste in de rij staat de overheid om achterstallige belastingen en sociale zekerheid te innen. Dan volgen de banken, dan de leveranciers en als er wat overschiet mag u van geluk spreken om een fractie te zien van wat men betaald heeft.

Eigenlijk zou het omgekeerd moeten zijn, dat eerst de consumenten geholpen worden.

Maar dat zal nooit gebeuren, want dat zou betekenen dat men niet langer nog falingen zou hebben tenzij het zou gaan om malafide falingen waarbij een zaakvoerder de kas heeft leeggemaakt.

Maar in de overgrote meerderheid van de falingen is dat niet het geval.

En daarom staat steeds enkel en alleen de overheid als eerste in de rij.