In amper 24 uur zijn er 3 nieuwe zware schietincidenten geweest, hoewel alle inspanningen door de Brusselse politie staan zowel politie als justitie machteloos.

De drugsbendes gebruiken het labyrint aan tunnels van de Brusselse metro om te ontsnappen aan de ordediensten, hierdoor zijn tot nu toe de daders nog niet gevat.

Bij één van de schietincidenten was er zelfs een impact van een verdwaalde kogel die in een kinderkamer is terecht gekomen.

De drugsoorlog escaleert al decennia, verschillende bendes bezetten verschillende gebieden en dulden geen concurrentie in hun wijk of soms zelfs hele stad.

Afgelopen jaren is dit geweld ook steeds meer aan het escaleren.

Terwijl politici dagen en nachten debatteren over een rijbewijs met punten schieten ondertussen drugcriminelen de stad overhoop.

Politie en justitie zijn niet alleen zwaar onbemand maar ze ontbreken ook de middelen en vooral de tactieken om dit zwaar drugsgeweld aan te pakken.

De anonimiteit van criminelen is groter dan de anonimiteit voor politie of gerecht. Op zowat elke PV staat de agent met familienaam en naam alsook op de gerechtsdocumenten staan de namen van rechters en advocaten.

De drugscriminelen kunnen die gegeven op hun beurt gebruiken in hun intimidatie technieken om mensen persoonlijk te gaan afdreigen en onder druk te zetten.

Criminelen worden eerder beschermt van andere criminelen maw concurrent drugsdealers dan dat de politie beschermd is van de criminelen.

Dus het grootste probleem van de politie en justitie is dat ze zelf vaak bedreigd worden door leden van de drugbendes zelfs, soms gaat het zelfs zover dat de leden van de drugbendes achterhalen wie de agenten zijn en waar ze wonen, ditzelfde scenario doet zich ook voor bij justitie waar rechters onder enorme druk staan strenge straffen uit te spreken terwijl ze goed en wel beseffen welk gevaar ze lopen voor niet alleen hun eigen leven maar ook het leven van hun familie.

Daarom staan zowel politie als justitie machteloos.

Zowel politie als justitie moeten zeer dringend hun handelswijze aanpassen willen ze de drugsoorlog stoppen.

Zo moet er een systeem komen van anonimiteit waarbij agenten en rechters aan de hand van nummers ipv hun namen een identiteit krijgen, deze nummers moeten met regelmaat van de klok ook veranderen om het moeilijker te maken voor drugsbendes om achter de juiste gegevens te komen.

Zowel politie als rechters zouden op specifiek beveiligde plekken in groep moeten gaan wonen gedurende hun loopbaan om zo hun veiligheid te garanderen. De echtgenote alsook de kinderen moeten les krijgen in speciale scholen die uitgerust zijn voor hun niveau van veiligheid. Alleen op die manier kunnen agenten en rechters nog met een gerust hart hun job doen.

Maar ook de politiek moet hierin zijn deel doen.

Ipv te klagen over de opvangcapaciteit van de gevangenissen moet men dringend strengere straffen in de wet voorzien. Straffen die onverbiddelijk zijn en iemand minstens 10 jaar opsluiten voor zware criminaliteit zoals het gebruik van zware machinegeweren, molotovcocktails, handgranaten enz...

Er is dringend nood aan een NUL tolerantie voor alle drugs, zelfs voor cannabis.

Het moet heel duidelijk worden dat drugs en drugsgeweld geen enkele plaats hebben in de maatschappij en dat de burger via de politiek wil dat justitie en politie alle middelen krijgen om drugscriminelen zeer hard aan te pakken.

Vandaag is er een spoedvergadering van de 19 burgemeesters samen met de 6 politiezones om actie te ondernemen.

Helaas zal in het achterhoofd van al deze mensen de gedachte aan hun familie leden blijven die mogelijks iets kan overkomen wanneer ze de acties van drugsbendes proberen te dwarsbomen.

Het ziet er alvast naar uit dat de problemen van de Belgische drugcriminelen niet zomaar zal opgelost worden.